Emocja (łac. emotion, ang. emotion) - silne odczucie o charakterze pobudzenia, pozytywnego (pod wpływem szczęścia, 

zachwytu, spełnienia) lub negatywnego (pod wpływem gniewu, odrazy, strachu). 

Emocje

cierpienie
gniew
lęk
miłość
nienawiść
nuda
poczucie krzywdy
poczucie winy
radość
smutek
strach
szczęście
wstręt
zazdrość
złość
żal

Procesy emocjonalne to procesy psychiczne, które czynnościom człowieka nadają jakość i wyrażają jego 

osobisty stosunek do przedmiotów, zjawisk, innych ludzi i własnej osoby. Procesy te są ściśle związane 

z funkcjonowaniem układu limbicznego, jako układu integrującego czynności struktur korowych (zwłaszcza kory czołowej) 

z procesami neuroendokrynnymi i czynnością autonomicznego układu nerwowego. 

Uczucia to stany psychiczne wyrażające ustosunkowanie się człowieka do określonych zdarzeń, ludzi i innych elementów 

otaczającego świata, polegają na odzwierciedleniu stosunku człowieka do rzeczywistości. 

- afekty - uczucia powstające najczęściej pod wpływem silnych bodźców zewnętrznych, zwłaszcza działające nagle, 

(gniew, złość, rozpacz, radość i strach)
- nastroje - uczucia długotrwałe o małej sile i spokojnym przebiegu (zadowolenie lub niezadowolenie, wesołość 

lub smutek, niepokój, tęsknota)
- namiętności - to trwałe skłonności do przeżywania różnych nastrojów i afektów w związku z określonymi celami 

dążeń człowieka. Namiętności mają dużą siłę pobudzającą, ukierunkowują myśli, spostrzeżenia, pamięć i inne 

procesy psychiczne. Są charakterystyczne dla wieku młodego, z czasem słabną, ale niektóre (np. chciwość) mogą narastać.
- uczucia wyższe- mają charakter społeczny, zarówno jeżeli chodzi o ich genezę, jak i przedmiot.

uczucia moralne (etyczne),
uczucia estetyczne
uczucia intelektualne

Charakterystyczne przejawy emocji badał Karol Darwin, a swe wnioski przedstawił w książce O wyrazie uczuć u 

człowieka i zwierząt (1872, wyd. polskie 1988). Teoretyczną podstawą emocji zajmował się Immanuel Kant i David Hume.